HET GEBIT VAN DE HOND – Postscriptum

Het artikel “Het gebit van de hond – Beoordeling van het gebit van het Schipperke” is in het Frans verschenen in ons clubblad van april, mei, juni 2010, en in het Nederlands in het clubblad Nr. 4, 2010, van oktober, november, december (bladz. 12-19).

In het clubblad van Frankrijk “Le Berger belge et le Schipperke” Nr. 5 (Septembre-Octobre), 2010, bladz. 74, lezen we dat het bestuur van de Schipperkesclub van Frankrijk het betreurt dat in de nieuwe standaard van het Schipperke de bestraffingen niet duidelijker zijn en dat namelijk het ontbreken van twee snijtanden niet is vermeld.

De lezer zal zich herinneren dat we in ons artikel over het gebit geschreven hebben dat het niet mogelijk is om in een standaard alle mogelijke fouten te beschrijven en te voorzien en ook dat een keurmeester altijd beroep moet doen op zijn gezond verstand en zijn logisch redeneringsvermogen alvorens te bestraffen of een kwalificatie toe te kennen. Een mooi voorbeeld van een mogelijke onvolkomenheid die niet wordt vernoemd in de standaard en waarmee de keurmeesters toch zouden moeten rekening houden is een ‘slechte inplanting van de tanden’ (is zeker niet zeldzaam bij Schipperkes). In ieder geval, wat men kan lezen over het gebit en de tandfouten in de nieuwe standaard van het Schipperke, is meer gedetailleerd, duidelijker en beter interpreteerbaar dan in de meeste andere rasstandaarden.

Het ontbreken van twee snijtanden is inderdaad ook een voorbeeld van een concrete fout die in de standaard niet werd vermeld. Hoe kunnen keurmeesters nu weten welke kwalificatie ze moeten geven die volledig conform de rasstandaard is, wanneer ze zich moeten baseren op de tekst van een standaard die zeer volledig is, maar waarin toch deze concrete tandfout niet uitdrukkelijk werd vermeld?

Laten we hiervoor kijken wat we uit de standaard van het Schipperke kunnen leren:

– het ontbreken van één snijtand is een ‘zware fout’; hieruit volgt vanzelfsprekend dat het ontbreken van twee snijtanden een ‘zeer zware fout’ is.

– Het ontbreken van twee snijtanden wordt niet vermeld bij de diskwalificerende fouten.

Conclusie: het ontbreken van twee snijtanden is een zwaardere fout dan een ‘zware fout’ en is minder zwaar dan een ‘diskwalificerende fout’. Bijgevolg is het toekennen van de kwalificatie ‘matig’ of ‘voldoende’ (in Frankrijk ‘assez bon’ wat betekent ‘tamelijk goed’) het meest logisch en het meest verdedigbaar.

                                                                                                                    Robert Pollet